Getuigenis van Femke Ringoot, brugfiguur in Lokeren
Opgetekend door Jan De Mets
“Plots kregen we het bericht,
‘geen externen meer toegelaten op de school!” Dat was wel even schrikken. Je moet weten, wij als #brugfiguren zijn niet verbonden aan schoolteams. Wij zijn wel toegewezen aan scholen en voeren er gesprekken met ouders en leerkrachten. Dat verbod legde een deel van de werking lam. Daar kwam dan nog bij dat we aanvankelijk ook geen huisbezoeken meer mochten doen.
Vrij snel in maart hebben we dan het eerste document aangemaakt: ‘Tips aan schoolteams voor aanstekelijk onderwijs in COVID-19 tijden’, bedoeld voor leerkrachten.
Ondertussen probeerden we het contact met de ouders terug op te bouwen en hoorden we bij wie het moeilijk lag. Het was niet evident: geen laptops, plots geen contact meer met vriendjes of met andere gezinnen, de opdrachten van de school die binnensijpelden … We merkten dat niet elke opdracht – bijvoorbeeld, ‘maak een filmpje over …’ – in dank werd afgenomen. Wie beschaamd is over de situatie thuis gaat daar niet snel op in. Dit soort signalen gaven we dan ook door aan de leerkrachten: ‘weet wat je vraagt van leerlingen, hou rekening met hun specifieke situatie’.
‘Hoe gaat het met jullie?’
Er was een periode – ongeveer een maand rond de paasvakantie – dat er geen verbondenheid was met de gezinnen. Onze vraag aan scholen was: ‘zorg dat er geen blind spots zijn’. Scholen gaven aan ons door wie ze niet konden bereiken, en wij probeerden alles uit de kast te halen, via briefjes, whatsapp, spraakberichten in het Berbers en Turks … Gewoon met de simpele vraag: ‘hoe gaat het met jullie?’ We hebben onophoudelijk met drie gebeld en geprobeerd en op die manier zijn we op den duur toch bij elke jongere geraakt. Je moet weten, sommigen waren naar familie in Brussel ‘gevlucht’!
We hoorden verontrustende zaken. Zo was er een jongere die dacht dat hij nu zeker niet meer ging slagen en niets meer deed. Hij had met een derde trimester nog een kans gehad om zijn ‘schade’ in te halen, maar hij zag het niet meer zitten. “Mijn broer zal wel zijn diploma halen, ’t zal toch niet voor mij zijn.” ‘#Uitval door corona’ is dat eigenlijk.
We hebben zaken zien veranderen die we niet zagen vóór corona. Leerkrachten en directies die zelf op huisbezoek trokken om aan hun gezinnen te vragen ‘hoe is’t?’ Dat deed enorm veel deugd. Ouders zeiden, ‘amai, de school die bezorgd is om ons?’ Leerkrachten kregen een duidelijker beeld van de thuissituatie.
Terug naar school
Als de scholen terug opengingen, deelden we ‘‘Tips aan schoolteams voor aanstekelijk onderwijs in COVID-19 tijden’ deel 2 uit.
We zijn vanaf dat moment hard blijven inzetten om de individuele leerlingen op te volgen. De ouderwerking begint terug op te starten. En nu werken we vooral aan een aanbod voor deze zomer: bekijken of er extra taallessen mogelijk zijn, spelstages, zoeken naar organisaties die dit mee willen organiseren, mensen ernaar toe leiden, vrijwilligers zoeken, vrijetijdsbesteding erbij nemen … Als we die kwetsbare kinderen een goed aanbod kunnen geven, zou dat erg fijn zijn. We merken dat er genoeg mensen achter ons staan die hier de waarde van inzien.
Voor scholen wordt het tijd om stil te staan en achterom te kijken, ‘wat was dit allemaal, die voorbije maanden? wat betekent dit voor onze werking?’. Er is veel gebeurd op korte tijd: leerkrachten en directies die de straat opgaan, laptops en chromebooks die veelvuldig werden uitgedeeld … Plots kan dat.
Werking verankerd
Er is geen enkele school in Lokeren die geen hulpvraag aan ons heeft gesteld. De hulpvragen voor ons lopen nu veel makkelijker binnen, waar vroeger sommige scholen dat een beetje beschouwden als een ‘falen’. Er is zelfs een hulpvraag binnengekomen vanuit de richting Latijn, van een school die ons vroeger nooit had gecontacteerd. De brugfigurenwerking komt hier dus versterkt uit, heeft zich nu verankerd in de hoofden van alle onderwijsmensen. En dat is mooi meegenomen. Al blijven we ons vooral ernstig zorgen maken over de #schooluitval. Voor deze problematiek is deze crisis echt een megafoon geweest.”
JAN DE METS
Medewerker bij Steunpunt Diversiteit en Leren (UGent)
Jan werkt in diverse Europese projecten, o.a. rond warme transities (van voorschools naar kleuter), videocoaching als tool om te professionaliseren, praktijken met anderstalige nieuwkomers, enz. Voor Onderwijscentrum Gent coördineert hij de trajecten met secundaire scholen inzake vroegtijdige schoolverlaters (samen met CEGO en Schoolmakers). Hij schrijft menige publicaties en artikels bijeen rond diverse onderwijsgerelateerde thema’s (brugfigurenwerking, transities ...). Partnerschap met ouders ligt de laatste jaren bovenaan zijn schuif. Hij is voor dit thema een veelgevraagd spreker en begeleider.
ความคิดเห็น